دو روز پس از اینکه کمیسیون حقیقت و آشتی آفریقای جنوبی (TRC) تحقیق درباره جنایات دوران آپارتاید را آغاز کرد، اسقف اعظم دزموند توتو به گریه افتاد.
روبروی او یک زندانی سیاسی سابق نشسته بود که سال ها توسط پلیس امنیتی بدنام آفریقای جنوبی شکنجه شده بود.
همانطور که سینگکوکوانا ارنست مالگاس خفه شدن با ماسک را توصیف می کند، او گریه کرد و توتو با او گریه کرد.
این اولین و تنها باری بود که توتو در خلال کار هیجان‌انگیز کمیته‌ای که ریاست آن را برعهده داشت، در ملاء عام گریه می‌کرد.
او سال ها بعد به یک مصاحبه تلویزیونی گفت: «عادلانه نبود.
در آن زمان، رسانه ها به جای افرادی که سوژه های قانونی بودند، روی من تمرکز می کردند. اگر می خواستم گریه کنم، در خانه گریه می کردم.
بین سال‌های 1996 و 1998، برخی از تاریک‌ترین روزهای سرکوب آپارتاید در نوعی تئاتر عمومی در مجموعه‌ای از جلسات استماع توتو در سراسر کشور زنده شد.
آفریقای جنوبی هر یکشنبه شب در اطراف تلویزیون ها و ایستگاه های رادیویی خود جمع می شدند تا خلاصه ای از شهادت ها را بشنوند.
بسیاری برای اولین بار از طریق سخنان قربانیان شکنجه یا اعضای خانواده فعالان ناپدید شده، از وحشیگری دولت سرسخت و دست راستی سابق خود مطلع شدند.
توتو بعداً در گزارش هفت جلدی کمیسیون نوشت: "این فضایی بود که قربانیان می توانند تاریخ آسیب های خود را با ملت در میان بگذارند."
افشای کامل
برخلاف دادگاه نورنبرگ، او و 14 همکارش گرد هم آمدند "نه برای قضاوت در مورد اخلاقیات اعمال مردم، بلکه برای عمل به عنوان یک اتاق جوجه کشی برای شفای ملی، آشتی و بخشش."
مرتکبین خشونت وحشتناک، اغلب پیاده نظام رژیم سرکوبگر، می توانستند در مقابل کمیسیون حاضر شوند و برای اعمال خود عفو دریافت کنند.
توتو می نویسد: قورت دادن این قرص برای بسیاری از ناظران و قربانیان دشوار بود، اما تنها در صورتی که عدالت را «ماهیت تلافی جویانه و تنبیهی» بدانیم.
«نوع دیگری از عدالت وجود دارد - عدالت ترمیمی، که نه آنقدر با مجازات که با اصلاح عدم تعادل، بازگرداندن روابط شکسته - با شفا، هماهنگی و آشتی سروکار دارد.
عفو باید با قیمتی به دست می آمد - توتو اصرار داشت که آشتی و بخشش فقط از افشای کامل حاصل می شود.
او گفت: «هرچقدر هم که این تجربه دردناک است، نباید اجازه داد زخم‌های گذشته تبخیر شوند. "آنها باید باز شوند. آنها باید تمیز شوند. و مرهم باید روی آنها ریخته شود تا بتوانند بهبود یابند."
بنابراین، شوهران و پدران در مقابل کمیسیون نشستند و بدترین جنایات خود را توصیف کردند، اغلب خانواده ها و دوستی ها را به عنوان راز از بین می بردند و وفاداری تقسیم شده را آشکار می کردند.
دومیسا نجبیزا، دوست قدیمی توتو، در سال 2015 به خبرگزاری فرانسه گفت: «مردم گفتند که عفو ارزان است.
"ارزان چگونه؟" فقط به این دلیل که مردم به زندان نمی روند؟
«در واقع، عفو نوعی عدالت بود، حتی مهم‌تر از آنچه ما از طریق سیستم عدالت کیفری به دست می‌آوریم.
"در یک درخواست عفو، شما برای خودتان می گفتید که چه کار کرده اید، با جزئیات. از دهان شما بیرون آمد، در حالی که وکیل خودت کنار شما نشسته بود. این یک حبس ابد است. شما نمی توانید آن را بشویید."
یک چشم انداز "تحقق نشده".
اما دیدگاه توتو از آفریقای جنوبی، پاک از حقیقت، شکست خورد.
از زمانی که 976 صفحه گزارش در سال 1998 منتشر شد، دولت به رهبری غول های آزادی بخش کنگره ملی آفریقا نتوانسته است در مورد بسیاری از توصیه های کلیدی TRC اقدامی انجام دهد.
هیچ یک از مرتکبین نقض حقوق بشر که از عفو عمومی محروم شده اند به دلیل عدم افشای کامل اقدامات خود - یا ثابت نشده اند که انگیزه سیاسی دارند - هرگز تحت پیگرد قانونی قرار نگرفته اند.
همچنین هیچ یک از ژنرال ها و فرماندهانی که از برگزاری جلسات طفره می رفتند پاسخگو نبودند.
علاوه بر این، دولت مالیات یکباره بر ثروت را برای پر کردن شکاف در آفریقای جنوبی که به شدت محروم است، اجرا نکرده است.
هیچ کس به اندازه خود توتو در انتقادهای خود پر سر و صداتر نبود.
او 20 سال پس از اینکه آفریقای جنوبی از همه نژادها در اولین انتخابات دموکراتیک این کشور در سال 1994 شرکت کردند، نوشت: «روش برخورد ما با حقیقت، پس از گفتن آن، موفقیت فرآیند را تعیین می کند».
"و این همان جایی بود که ما به طرز غم انگیزی سقوط کردیم.
دولت با انتخاب عدم پیروی از توصیه‌های کمیسیون، نه تنها سهم کمیسیون را در این روند به خطر می‌اندازد، بلکه خود فرآیند را نیز به خطر می‌اندازد.»
او نوشت که آفریقای جنوبی یک بیمار بیمار است و در میانه روند درمان، دولت تصمیم گرفته است که ادامه درمان را به حالت تعلیق درآورد.
او در پایان گفت: «روح ما عمیقاً مضطرب است.
پس از مرگ توتو، TRC شاید در خارج از کشور مشهورتر از آفریقای جنوبی باشد، آفریقای جنوبی که هنوز با تفاوت های عظیم در ثروت بین نژادها، ادغام محدود بین سیاهان و سفیدپوستان و خشونت بومی دست و پنجه نرم می کند.
نتسبزا به چشم انداز Tutu برای TRC گفت: «این کار انجام نشده است.
ما بر آشتی بین مجرمان و قربانیان – خون و روده – تاکید کرده ایم.
«اگر تعداد قابل توجهی از توصیه‌های ما اجرا می‌شد، وضعیت بسیار متفاوت از وضعیت فعلی خواهد بود.
اما من این سوال را می پرسم که آیا می توانیم آفریقای جنوبی را بدون آن تصور کنیم؟
(AFP)
[ad_2]
مقالات مشابه
- روانشناسی و سایکلوژی ترید - امیدینو.ترید
- خواص سیر سیاه برای لاغری چگونه است؟
- سازمان های غیر انتفاعی استفاده از خلاقیت حل برای آب و هوا COVID-19 کمبود
- HBO حداکثر می کشد 'بر باد رفته' بیش از تصویر از سیاه پوستان و برده داری
- هدرز پراید یورو 4 فولادی - اگزوز خودرو مشهد
- آموزش آنلاین نصب دوربین مدار بسته: راهنمای جامع و کاربردی
- Ex-فرشته رکس Hudler دختر درایوهای به کانزاس به تعجب برادر او در روز تولد خود را
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی
- پردیس سوگوار مرگ غم انگیز سومین سال برکلی دانشجو
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی