نه حقایق ساده درباره بالش بادی توضیح داده شده

چگونه ساخته میشود (به انگلیسی: How It's Made) یک مجموعه مستند تلویزیونی است که اولین قسمت آن در تاریخ ۶ ژانویه ۲۰۰۱، از شبکه دیسکاوری در کانادا، و شبکه ساینس در آمریکا پخش شد. این مجموعه مستند در استان کُبِک کانادا تولید شدهاست. در حقیقت، این شرکت توسط Florence Nightingale Graham تأسیس شدهاست. نهمین قسمت از فصل ۱، «کپسول تاریخی»، به اشتباه در «لوازم آرایشی» بیان میکند که فلورانس بلبل، شرکت آرایشی الیزابت آردن را در سال ۱۹۳۰ تأسیس کرد. در طول سری سوم، قسمت «تکنو فلش» برداشته شد و در طول سری پنجم، بخش «کپسول تاریخی» حذف شد. کنسرتو ویولن در سال ۱۸۰۶ ساخته شد. وی سرانجام پس از چند ماه بیماری و بستری، در سال ۱۸۲۷ درگذشت. ممکن است اختلاف طبقاتی یا فقر مالی بتهوون باشد، یا رفتار و بیماری او که از مردم دوری میجست، ترز را تحت تأثیر قرار داده و او را از این ازدواج مأیوس کرده باشد. در پرترهای که در آخر عمر سفارش داده بود را بعدها نوهاش (بتهوون) بهعنوان نمادی از میراث موسیقی خود، در اتاقش به نمایش گذاشته بود. بتهوون در آن زمان در این تئاتر بهعنوان آهنگساز مشغول بالش بادی بود. آخرین کنسرتو پیانوی وی (شماره ۵ معروف به «امپراتور») در آن سال با اجرای اولیه توسط پیانیست معروف، آرشیدوک رودولف به نمایش درآمد.

در حالی که برخی از آثار مانند سمفونیهای سوم و پنجم، به آسانی قابل توصیفِ «قهرمانانه» هستند، بسیاری دیگر مانند سمفونی شماره ۶، در این تعریف نمیگنجد. بتهوون بعد از دور شدن از جامعه، بسیاری از تحسینبرانگیزترین آثار خود مانند سمفونیهای بعدی، موسیقی مجلسی و سوناتهای پیانو را در دورهٔ پایانی حیاتش تألیف کرد. او با نوآوریهایی مانند مدولاسیونهای زیاد، ناگهانی و خیلی دور از تنالیتهٔ اصلی، حذف سکوت و ایست در بین بعضی از موومانها، حرکت دَوَرانی (سیکلیک) بر روی یک تم، طولانیکردن موومانها از طریق گسترش و کدا، جایگزینی اسکرتسو به جای منوئه، گنجاندن مارش عزا و موسیقی آوازی در سمفونی، استفادهٔ متفاوت از نوانس و در نهایت ارکستراسیون نوآورانه و رنگآمیزیهای جدید ارکسترال است که میتوان بتهوون را نخستین آهنگساز رمانتیک بهشمار آورد. وضعیت جسمانی وی تا سال ۱۸۱۱، با ناشنواییِ تقریباً کامل، وخیمتر شد، و او به همین دلیل از اجرای موسیقی و حضور در مجامع عمومی خودداری میکرد.

وین اجرا شد و باعث تحسین فراوان «روزنامه عمومی موسیقی» (چاپ آلمان) شد و نوشت که این اثر «نبوغی وصف ناشدنی از دنیای جدید را به ما نشان داد». ولی او در عوض تصمیم گرفت که در وین بماند و آموزش خود را در کنار یوهان آلبرشتسبرگر و سایر معلمان ادامه دهد. او در طول زندگی خود آثار بسیاری آفرید که نُه سمفونی، پنج کنسرتو پیانو، یک کنسرتوی ویولن، سی و دو سونات پیانو، شانزده کوارتت زهی، دو مس و اپرای فیدلیو از آن جملهاند. در تابستان ۱۸۱۴، بتهوون برای اولین بار و پس از پنج سال کمکاری، یک سونات پیانو (شمارهٔ ۲۷، اپوس ۹۰) را آهنگسازی کرد. اگرچه در سال ۱۸۲۶ بتهوون و شیندلر با هم آشتی کردند. وی در سن ۲۱ سالگی، به وین نقل مکان کرد و در آنجا آموختن آهنگسازی را با یوزف هایدن ادامه داد. پدربزرگ پدریاش لودویگ فان بتهوون (۱۷۷۳-۱۷۱۲)، در سال ۱۷۳۳ از فلاندر به بن نقل مکان کرده بود. لودویگ فان بتهوون، روز ۱۶ دسامبر ۱۷۷۰م در اطاقی محقر (زیرشیروانی) و خانهای فقیرانه در شهر بن واقع در آلمان امروزی متولد شد. ↑ رولان، زندگانی بتهوون، ۱۰۱-۱۰۲.

↑ رولان، زندگانی بتهوون، ۱۳۸. ↑ رولان، زندگانی بتهوون، ۷۲-۷۳. ↑ رولان، زندگانی بتهوون، ۱۵۳-۱۵۴. ↑ رولان، زندگانی بتهوون، ۸۴-۸۵. رومن رولان، نویسندهٔ زندگینامه بتهوون. بتهوون در بن متولد شد. ، اسقف اعظم و الکتور کلن، مشغول به کار بود و بعدتر در سال ۱۷۶۱ بهعنوان کاپلمایستر (مدیر موسیقی) منصوب و پس از آن نوازندهٔ برجستهای در بن شد. بتهوون از حاصلِ این ازدواج، در بن متولد شد. همچنین از او بهعنوان کسی که رابطهٔ دردسرساز با معاصرانش داشتهاست، یاد میکنند. آثاری بسازد. وی همچنین قطعهٔ «سرود حرکت» و یک اثر با نام «ما یک ملت بزرگ آلمانی هستیم» برای گروه کر تصنیف کرد. بتهوون نیز بلافاصله صحنه را ترک کرده و با عجله تا منزلش میدویدهاست. ، این کنسرتو را «جالبترین کنسرتو با مدت زمانی طولانی» توصیف کرده بود. برای آهنگسازی مورد حمایت قرار گرفت، که نتیجهٔ آن ساخت سه «تریو پیانو اپوس ۱» در سال ۱۷۹۵ شد (که اولین کارهایی بودند که او با اپوس نامگذاریشان کرد). از سن پترزبورگ پیشنهاد داد دستمزدِ بتهوون برای سه کوارتت زهی را بپردازد. میخواهم گریبان تقدیر را بگیرم، بیشک او نخواهد توانست که یکباره مرا به زانو درآورد، وه که چقدر خوب است اگر انسان بتواند هزار بار دیگر، زندگی از سر بگیرد… ᠎A rtic​le was g​enerated ​with GSA Conte nt Gen᠎er᠎at᠎or Dem᠎ov​er sion .