پس از #MeToo، فرانسه شاهد افشای شهادت دردناکی از زنان در سراسر کشور بود که در مورد موارد آزار و اذیت جنسی یا خشونتی که در هنگام حضور در بخش‌های زایمان یا نزد متخصص زنان با آنها مواجه شده‌اند صحبت می‌کردند. اکنون که یک تمرین‌کننده معروف به‌خاطر تجاوز تحت بازجویی قرار دارد، برای محدود کردن این آزار چه کاری انجام می‌شود؟ FRANCE 24 در حال بررسی است.
در دریایی از بنرهای بنفش، یکی از رنگ‌هایی که رای‌دهندگان برای نشان دادن وفاداری و کرامت استفاده می‌کنند، ده‌ها هزار معترض به خیابان‌های پاریس آمدند تا خشونت علیه زنان را در روز شنبه محکوم کنند.
در میان کسانی که برای اقدامات بیشتر دولت اصرار داشتند، سونیا بیش، بنیانگذار Stop Violences Obstétricales et Gynécologiques (StopVOG)، یک سازمان فمینیستی که با خشونت زنان و زایمان مبارزه می کند، بود. حضور آنها در کمپین در یک لحظه حساس اتفاق می افتد.
از سپتامبر، در مجموع هفت زن علیه امیل دارایی، متخصص زنان برجسته پاریسی که در 8 اکتبر از سمت ریاست مرکز آندومتریوز در بیمارستان تنون استعفا داد، شکایت رسمی تجاوز جنسی را ارائه کرده اند. علاوه بر این ادعاها، Stop VOG انبوهی از شهادت‌های زنان مختلف را در حساب‌های رسانه‌های اجتماعی خود دریافت کرد.
اما در حالی که تحقیقات قضایی در حال انجام است، اقدامات کمی برای مهار خشونت زنان و زایمان در فرانسه انجام شده است.
غیر مجاز
بیش به FRANCE 24 گفت: "تجاوز تنها در تاریکی مترو توسط غریبه ای که چاقو در دست دارد انجام نمی شود." رهایی از اتفاقاتی که در جامعه رخ می دهد.»
خشونت زنان و زایمان زمانی اتفاق می‌افتد که یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی درگیر رفتارها یا اعمالی می‌شود که از نظر پزشکی توجیه نشده یا مورد موافقت بیمار نیست. بیش توضیح می دهد: "این می تواند در طول سقط جنین، روش IVF، بارداری یا زایمان رخ دهد - و می تواند فیزیکی، روانی یا کلامی باشد."
برای آرورا 32 ساله، این اتفاق در اولین ملاقات او با متخصص زنان رخ داد. او در آن زمان 16 ساله بود و پس از اینکه او گفت که پوستش خارش و تحریک شده است، به او گفته شد که توسط پزشک عمومی معاینه شود. او قبلاً در چنین شرایط صمیمی از معاینه عصبی بود، با عجله از او استقبال کردند. «پزشک زنان از این که قبلاً کسی را ندیده بودم به وضوح بسیار اذیت شده بود. او گفت: «وقتی وارد اتاق شد، سلام کرد و بلافاصله به من گفت لباس‌هایم را در بیاورم.
او با یادآوری اینکه در آن زمان چقدر ترس و استرس داشت، توضیح داد: «شلوارم را درآوردم، پشت میز معاینه نشستم و شروع کردم به گریه کردن. او شروع کرد و من زانوهایم را فشار دادم، نمی خواستم ادامه دهم. او برای نمونه برداری مرا با سواب معاینه کرد و با انگشتانش معاینه واژن انجام داد. من همیشه گریه می کردم، سرم را تکان می دادم و نه می گفتم. من متوجه نشدم چه اتفاقی دارد می افتد. من آماده نبودم."
دکتر علیرغم تلاش های مکرر آرورا برای توقف مشاوره ادامه داد. سال‌ها بعد، وقتی پرونده‌اش را خواست، متوجه شد که او سونوگرافی واژینال هم انجام داده است. او گفت: «آن زمان آنقدر شوکه شده بودم که حتی متوجه نشدم چه اتفاقی دارد می افتد. معلوم شد که اورور یک عفونت قارچی رایج دارد و سال‌ها بعد متوجه شد که می‌تواند از داروخانه دارو مصرف کند. اما مهمتر از آن، او متوجه شد که مورد تجاوز جنسی قرار گرفته است.
طبق قانون کوشنر در سال 2002، پزشکان باید قبل از انجام هر گونه عمل پزشکی از بیماران رضایت آنها را بخواهند. عدم انجام این کار و ارتکاب یک عمل تجاوز جنسی "از طریق خشونت، اجبار، تهدید یا غافلگیری" طبق ماده 222-23 قانون مجازات در فرانسه تجاوز محسوب می شود.
مشکل سیستم
موارد خشونت زنان و زایمان اولین بار در سرفصل های فرانسوی در سال 2014 ظاهر شد، زمانی که زنان از هشتگ # PayeTonUtérus برای صحبت در مورد آزار و اذیت جنسی یا آزار جنسی که در معاینات یا اقدامات پس از جنبش # با آن ها مواجه شده اند، استفاده کردند. MeToo.
سه سال بعد، مارلن شیاپا، وزیر سابق برابری، دستور داد تا گزارشی در مورد این نوع سوء استفاده‌ها منتشر شود که در ژوئن 2018 منتشر شد. این گزارش نشان داد که خشونت انجام شده توسط پزشکان زنان و زایمان در فرانسه سیستماتیک بوده و به چند مورد جداگانه محدود نمی‌شود.
مشخص شده است که برخی از اشکال شایع تر از سایرین هستند، مانند انجام اپیزیوتومی (برش جراحی پرینه) بدون رضایت بیمار، دریافت بخیه واژن بدون بیهوشی، و استفاده از فشار فوندوس برای اعمال فشار به رحم. فرآیند تولد، این عمل از سال 2007 توسط سازمان ملی بهداشت فرانسه (HAS) به شدت دلسرد شده است.
این گزارش همچنین بی‌توجهی عمومی به درد زنان و عدم ارتباط در مورد روش‌ها را نشان می‌دهد - چیزی که ساندرین 40 ساله قبل از به دنیا آوردن دومین فرزندش آن را تجربه کرد. با نزدیک شدن به موعد زایمان او و هنوز هیچ انقباضی نداشت، او به طور منظم به پزشک زنان جدید خود مراجعه کرد تا نوزاد را زیر نظر بگیرد.
در یکی از این ملاقات ها، ساندرین بدون هیچ هشداری تحت معاینه دردناک واژن قرار گرفت. او با یادآوری یک مامای قبلی در پاریس که همیشه قبل از عمل از او سوال می کرد، گفت: "خیلی درد داشت." سپس پزشک متخصص زنان به معاینه خود ادامه داد و کاری را انجام داد که ساندرین گفت: «اصلاً احساس خوبی ندارد».
"او انگشتانش را حرکت می داد، سعی می کرد چیزها را دراز کند، اما به من نمی گفت که دارد چه کار می کند." من واقعاً نمی توانستم درد را تحمل کنم و احساس کردم چیزی متفاوت است. من به او گفتم که دست از هر کاری بردار و او بلافاصله این کار را انجام داد. ساندرین متوجه شد که بدون رضایت او یا هیچ ارتباطی، متخصص زنان سعی کرده است غشاء را جدا کند تا باعث زایمان شود، زیرا نوزادش به تاخیر افتاده است.
ساندرین با تکرار اظهارات بیش که زنان در فرانسه نباید در سال 2021 پزشکان را ترک کنند، گفت: «فکر نمی‌کنم بزرگ‌ترین مشکل درخواست تأیید از زنان و آماده‌سازی ذهنی آنها برای دردی که تجربه خواهند کرد، نیست. مطب ها یا بخش های زایمان احساس "شکنجه یا آسیب" می کنند.
خیلی کم و خیلی دیر
از زمان انتشار گزارش 2018، دولت فرانسه و سایر مقامات پزشکی برای مبارزه با خشونت زنان و زایمان کم کاری کرده اند. برای بدتر شدن اوضاع، دستورات دکتر (انجمن پزشکی فرانسه) - نهاد مسئول تهیه پیش نویس منشور اخلاق پزشکی و رسیدگی به شکایات - در سال 2019 توسط دیوان محاسبات به دلیل برخورد فاجعه بار با شکایات بیماران مورد انتقاد قرار گرفت.
«سه سال و نیم بعد هیچ اتفاقی نیفتاد. بیش از حد کوچک است. یک منشور وجود دارد و تمام، "بیش با اشاره به منشور عملکرد خوب که توسط کالج ملی زنان و زایمان فرانسه (FNCGM) در پاسخ به اتهامات علیه دارایی منتشر شد، گفت.
دکتر ایزابل هرون، رئیس آن، در پاسخ به سوال FRANCE 24 که آیا این موسسه قصد انجام کارهای بیشتری را دارد، گفت که این منشور "تنها بخشی از پاسخ است". ایرون گفت: هدف این گزارش یادآوری نحوه انجام معاینه زنان به پزشکان است و "ایده رضایت را در مرکز مشاوره قرار می دهد" و در اتاق های انتظار چسبانده می شود تا بیماران "بدانند که این منشور منتشر شده است." .
او گفت: "اما مهمتر از همه، بهترین راه حل این بود که به جوانان خود آموزش دهیم."
برای Bisch، این کافی نیست. «اگر می‌توان با چسباندن اعلامیه‌ها به دیوارها جلوی خشونت را گرفت، دیگر نیازی نبود (انجمن‌های فمینیستی) علیه قتل زنان مبارزه کنند. او گفت: تنها کاری که باید انجام دهیم این است که کاغذی را به دیوار همسران بدسرپرست بچسبانیم تا به آنها بگوییم که همسر سابق خود را نکشند.
بیش در پایان گفت: "ما نیاز به کنترل روی اقدامات پزشکی داریم... ما به متخصصان پزشکی، دانشجویان، پلیس و وکلا نیاز داریم که در مورد این موضوع آموزش ببینند تا بتوانند عواقب این خشونت را درک کنند." «حرف زدن کافی نیست. ما به مردم نیاز داریم که گوش کنند. وقتی به صحبت‌های قربانیان گوش نمی‌دهی، به نظر می‌رسد که اصلاً صحبت نمی‌کنند.»
* نام برای اطمینان از ناشناس بودن تغییر کرده است
[ad_2]
مقالات مشابه
- کربن فعال چه مدت طول می کشد؟
- ساعت بن تن در زنجان با ارسال فوری در فروشگاه میلی جون
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی
- ساعت نیوی فورس ساخت کجاست؟
- 2 کشته در بلدوین پارک سقوط
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی
- خانواده فلسطینی در مخالفت با اخراج، خانه شیخ جرا را به آتش کشیدند
- بررسی ویژگی ها و موقعیت قرارگیری برج ترنج کوهک منطقه ۲۲ تهران
- Is California’s education system for the kids or the adults?
- Moutinho کمک می کند تا اورلاندو دست کشیدن LAFC از MLS برگشت مسابقات